دوستان ناباب











دوستان ناباب



1ـ اِيّاکَ وَ مُصاحَبَةَ الْفُسّاقِ فَاِنَّ الشَّرَّ بِالشَّرِّ مُلْحَقٌ.[1].

از همنشيني با فاسقان بپرهيز که شر به شر بپيوندد.

2ـ اِيـّاکَ وَ مـُصـادَقـَةَ الْکـَذّابِ فـَاِنَّهُ کـَالسَّرابِ. يـُقـَرِّبُ عـَلَيـْکَ الْبـَعـيـدَ وَ يـُبـَعِّدُ عـَلَيـْکَ الْقَريبَ.[2].

از دوسـتـي دروغگو بپرهيز، که او به سان سراب است، دور را به تو نزديک و نزديک را به تو دور نماياند.

3ـ اِيّاکَ وَ مُصادَقَةَ الْفاجِرِ فَاِنَّهُ يَبيعُکَ بِالتّافِهِ.[3].

از دوستي تبهکار بپرهيز که به اندک بهايت بفروشد.

4ـ اِيّاکَ وَ مُصادَقَةَ الْبَخيلِ فَاِنَّهُ يَقْعُدُ عَنْکَ اَحْوَجَ ما تَکُونُ اِلَيْهِ.[4].

از دوستي بخيل بپرهيز، چه آنچه را سخت بدان نيازمندي از تو دريغ دارد.

5ـ اِيّاکَ وَ مُصادَقَةَ الاَْحْمَقِ فَاِنَّهُ يُريدُ اَنْ يَنْفَعَکَ فَيَضُرُّکَ.[5].

از دوستي نادان بپرهيز، چه او خواهد که تو را سود رساند ليکن دچار زيانت گرداند.









  1. نهج البلاغه، ن 69، ص 1070.
  2. نهج البلاغه، ح 37، ص 1105.
  3. نهج البلاغه، ح 37، ص 1105.
  4. نهج البلاغه، ح 37، ص 1105.
  5. نهج البلاغه، ص 1104.