حق برادر و دوست واقعي

لا يـَکـُونُ الصَّديـقُ صـَديـقـاً حـَتـّي يـَحـْفـَظَ أَخـاهُ فـي ثـَلاثٍ: فـي نـَکـْبـَتـِهِ وَ غـَيـْبَتِهِ وَ وَفاتِهِ.[1].

دوسـت هـنـگـامـي، بـه حـقـيـقـت دوسـت اسـت کـه دوسـتـي بـرادرش را در سـه حال نگاه دارد: به روزگار نکبت، در هنگام غيبت و پس از رحلت.