رويكرد و رويگرد دنيا











رويکرد و رويگرد دنيا



إِذا أَقـْبـَلَتِ الدُّنـْيـا عـَلي اَحـَدٍ أَعـارَتـْهُ مـَحـاسـِنَ غـَيـْرِهِ، وَ اِذا أَدْبـَرَتْ عَنْهُ سَلَبَتْهُ مَحاسِنَ نَفْسِهِ.[1].

چون دنيا به کسي روي آورد، نيکويي هاي ديگران را به او عاريت دهد و چون به او پشت نمايد، خوبي هاي او را بربايد.









  1. نهج البلاغه، ح 8، ص 1092.