سازش با روزگار











سازش با روزگار



ساهِلِ الدَّهْرَ ما ذَلَّ لَکَ قُعُودُهُ.[1].

چندي که زمانه [چون شتر] رام تو گشته و ذليلانه به پايت نشسته، آسان گير.









  1. نهج البلاغه، ن 31، ص 932.