قضا و قدر الهي











قضا و قدر الهي



مَنْ اَصْبَحَ عَلَي الدُّنْيا حَزِيناً فَقَدْ اَصْبَحَ لِقَضاءِ اللّهِ ساخِطًا، وَ مَنْ اَصْبَحَ يَشْکُو مُصِيبَةً نَزَلَتْ بِهِ فَاِنَّما يَشْکُو رَبَّهُ.[1].

آن کـه از دنـيا اندوهناک است، از قضاي خدا خشمناک است و آن که از مصيبتي که بدو رسيده گِله آرد، از پروردگار خود شکوه کرده است.









  1. نهج البلاغه، ح 219، ص 1187.