خشم خدايي
مَنْ شَنِيءَ الْفاسِقينَ وَ غَضِبَ لِلّهِ غَضِبَ اللّهُ لَهُ وَ أَرْضاهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ.[1]. هـر کـس بـا بدکاران دشمني ورزد و براي خوشنودي خداوند بر آنان خشم گيرد، خداي نيز به خاطر او به خشم آيد و در روز رستخيز خوشنودش گرداند.
هـر کـس بـا بدکاران دشمني ورزد و براي خوشنودي خداوند بر آنان خشم گيرد، خداي نيز به خاطر او به خشم آيد و در روز رستخيز خوشنودش گرداند.
نهج البلاغه، ح 30، ص 1100.