خشم؛ آتش افروخته
اَلْغَضَبُ نارٌ مُوقَدَةٌ مَنْ کَظَمَهُ اَطْفَأَها وَ مَنْ اَطْلَقَهُ کانَ اَوَّلَ مُحْتَرِقٍ بِها.[1]. خـشـم آتـشـي است، افروخته، هر که آن را فرو خورد، آن را خاموش کرده است و هر که رها کند، اوّل کسي است که با آن آتش مي سوزد.
خـشـم آتـشـي است، افروخته، هر که آن را فرو خورد، آن را خاموش کرده است و هر که رها کند، اوّل کسي است که با آن آتش مي سوزد.
شرح غررالحکم، ج 2، ص 47.