همواره در مسير ملّت
فَاِنَّ حَقّاً عَلَي الْوالِي أَنْ لا يُغَيِّرَهُ عَلي رَعِيَّتِهِ فَضْلٌ نالَهُ وَ لا طَوْلٌ خُصَّ بِهِ.[1]. بر والي و رهبر است که اگر به زيادتي ـ از مال ـ رسيد، يا نعمتي مخصوص او گرديد، موجب دگرگوني او به زيان ملّت نشود.
بر والي و رهبر است که اگر به زيادتي ـ از مال ـ رسيد، يا نعمتي مخصوص او گرديد، موجب دگرگوني او به زيان ملّت نشود.
نهج البلاغه، ن 50، ص 982.