ثمره پيروي از پيشواي حق











ثمره پيروي از پيشواي حق



فَمَنِ اسْتَطاعَ عِنْدَ ذلِکَ اَنْ يَعْتَقِلَ نَفْسَهُ عَلَي اللّهِ فَلْيَفْعَلْ فَاِنْ اَطَعْتُمُوني فَاِنّي حامِلُکُمْ اِنْ شاءَ اللّهُ عَلي سَبيلِ الْجَنَّةِ وَ اِنْ کانَ ذا مَشَقَّةٍ شَديدَةٍ وَ مَذاقَةٍ مَريرَةٍ.[1].

در آن هـنـگـام [حـوادث بـزرگ] هـر کـس بتواند نفس خود را براي خداوند عزّوجلّ اختصاص بدهد، کوتاهي نورزد. پس اگر شما مرا اطاعت کنيد، من شما را به خواست خداوند به بهشت رهنمون مي گردم. اگر چه اين تلاش داراي مشقت سخت و طعم تلخي است.









  1. نهج البلاغه، خ 155، ص 487.