مشتري آبرو











مشتري آبرو



ماءُ وَجْهِکَ جامِدٌ يُقْطِرُهُ السُّؤالُ، فَانْظُرْ عِنْدَ مَنْ تُقْطِرُهُ.[1].

آبـروي تـو بـر جـبين تو بسته است و خواهش، آن را قطره قطره مي چکاند. پس بنگر که آن را نزد چه کس ‍ فرو مي چکاني!









  1. نهج البلاغه، ح 347.