چاپلوسي در برابر توانگر
مَنْ اَتي غَنِيّاً فَتَواضَعَ لَهُ لِغِناهُ ذَهَبَ ثُلْثا دينِهِ.[1]. هر کس نزد توانگري آيد و به خاطر توانگري اش فروتني کند، دو سوم دينش از دست مي رود.
هر کس نزد توانگري آيد و به خاطر توانگري اش فروتني کند، دو سوم دينش از دست مي رود.
نهج البلاغه، ح 219، ص 1187.