عبرت گيري زاييده تفكر











عبرت گيري زاييده تفکر



رَحِمَ اللّهُ امْرَاءً تَفَکَّرَ فَاعْتَبَرَ وَاعْتَبَرَ فَاَبْصَرَ.[1].

خـدا بـيـامـرزد کـسـي را که بينديشد و عبرت گيرد، عبرت گيرد و به بينايي و بصيرت دست يابد.









  1. نهج البلاغه، خ 102، ص 302.