بهاي بزرگواري
مَنْ کَرُمَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ هَانَتْ عَلَيْهِ شَهَوَاتُهُ.[1]. هر که خويشتن خويش را گرامي دارد شهوتهايش در ديده وي خوار گردد.
هر که خويشتن خويش را گرامي دارد شهوتهايش در ديده وي خوار گردد.
نهج البلاغه، ح 441، ص 1293.