حقيقت سخاوت
اَلسَّخاءُ ما کانَ ابْتِدَاءً، فَاَمّا ما کانَ عَنْ مَسْأَلَهٍ فَحَياءٌ وَ تَذَمُّمٌ.[1]. سـخـاوت بي خواستن بخشيدن است، و آنچه به خواهش بخشند يا از شرم است و يا از بيم سخن زشت شنيدن.
سـخـاوت بي خواستن بخشيدن است، و آنچه به خواهش بخشند يا از شرم است و يا از بيم سخن زشت شنيدن.
نهج البلاغه، ح 50، ص 1112.