ايمان راستين











ايمان راستين



لا يـَصـْدُقُ اِيـمـانُ عـَبـْدٍ حـَتـّي يـَکـُونَ بـِمـا فـي يـَدِ اللّهِ سـُبـْحـانـَهُ اَوْثـَقَ مـِنـْهُ بـِمـا فـي يَدِهِ.[1].

ايـمـان بـنـده به يقين نرسد، تا آنکه اعتمادش به آنچه نزد خداوند است، بيش از آن باشد که به داشته هاي خودش.









  1. نهج البلاغه، ح 302، ص 1234.