ياد معاد
طُوبي لِمَنْ ذَکَرَ الْمَعادَ وَ عَمِلَ لِلْحِسابِ وَ قَنِعَ بِالْکَفافِ وَ رَضِيَ عَنِ اللّهِ.[1]. خوشا به حاحل کسي که به ياد معاد باشد و براي روز حساب، کار کند و به اندازه روزي خود قناعت نمايد و از خدا خشنود باشد.
خوشا به حاحل کسي که به ياد معاد باشد و براي روز حساب، کار کند و به اندازه روزي خود قناعت نمايد و از خدا خشنود باشد.
نهج البلاغه، ح 41، ص 1108.