اداي حق نعمت











اداي حق نعمت



اِنَّ لِلّهِ تـَعـالي فـي کـُلِّ نـِعـْمـَةٍ حـَقـّاً، فـَمـَنْ اَدّاهُ زادَهُ مـِنـْهـا، وَ مـَنْ قـَصَّرَ فـِيـهِ خـاطَرَ بِزَوالِ نِعْمَتِهِ.[1].

خـداونـد را در هـر نعمتي حقّي است. هر کس از عهده آن برآيد خدا نعمتش را بر او بيافزايد و هر که نسبت به آن کوتاهي کند، خود را در خطر زوال آن قرار داده است.









  1. نهج البلاغه، ح 236، ص 1194.