هر آنکس که دندان دهد نان دهد

مَنْ عاشَ فَعَلَيْهِ رِزْقُهُ.[1].

کسي که زندگي مي کند، رزق و روزيش با خداست.

---

1. نهج البلاغه، خ 108، ص 326.