قدرداني از نعمت موجود
اِحْذَرُواْ نِفارَ النِّعَمِ فَما کُلُّ شارِدٍ بِمَرْدُودٍ.[1]. از دست در رفتن نعمتها به ترسيد که هر رميده اي برنمي گردد.
از دست در رفتن نعمتها به ترسيد که هر رميده اي برنمي گردد.
نهج البلاغه، ح 238، ص 1195.