ياد مرگ











ياد مرگ



أَلا فـَاذْکـُرُوا هـَادِمَ اللَّذّاتِ وَ مـُنـَغِّصَ الشَّهـَواتِ وَ قـَاطـِعَ الاُْمـْنـِيـّاتِ عـِنـْدَ الْمـُسـَاوَرَةِ لِلاَْعـْمـَالِ الْقَبِيحَةِ.[1].

هـان! آنـگـاه کـه بـه کـارهاي زشت شتاب مي آريد، بر هم زننده لذّت ها، تيره کننده شهوت ها و برنده آرزوها را به ياد آريد.









  1. نهج البلاغه، خ 98، ص 293.