روزگاري که تنها مومنان ناب نجات مي يابند
[از روزگـار نـيـامده اي سخن مي گويم] و آن زماني است که جز مؤمن ناب و ناياب و گمنام را، راه نـجـاتـي نـخـواهـد بـود. هم او که چون به صحنه درآيد کسي او را نشناسد، و اگر نباشد، کسي سراغش را نگيرد.
وَ ذلِکَ زَمـانٌ لا يـَنـْجـُو فـِيـهِ اِلاّ کـُلُّ مـُوْمـِنٍ نـُوَمـَةٍ. اِنْ شـَهـِدَ لَمْ يـُعـْرَفْ وَ اِنْ غـابَ لَمْ يُفْتَقَدْ.[1].