حکمت 294
[صفحه 80] بدان کو در بلا باشد گرفتار فکنده رنج و محنتهاش از کار به جانش هر دمي دردي بتازد غم و اندوه ستخوانش گدازد نباشد اين چنين مردي نيازش دعا را از آنکه باشد دست بازش از آن کس احتياجش بيشتر نيست که از دردش به پيکر نيشتر نيست به دور است از بلا و محنتش تن ز آفات جهان پاک است ايمن سزاوارند اين هر دو دعا را ز جان بايست خوانندي خدا را بدين يک تا نتازد رنج و پستي بدان يک رو نمايد تندرستي يکي خويش از گرفتاري رهاند به والاتر نعم آن خود رساند
صفحه 80.